Fot. Maciej Stobierski
Hanoch Levin – „Bobiczek” („Halwaja chorpit” tytuł oryginalny; „Zimowy pogrzeb” tytuł polski)
Rodzina. Hanoch Levin poświęcił jej znaczną część swojej twórczości, określa się ją mianem komedii rodzinnych. Jaki obraz rodziny przedstawia nam autor „Bobiczka”?
Gorzko, gorzko… Bohaterowie Levina to niespełnieni nieudacznicy o wielkich aspiracjach. Chcą rzucać swe żony w poszukiwaniu lepszej partii i lepszego życia. Próbują ułożyć sobie życie z kobietą, którą wydają się kochać, ale nie chcą nic na tym stracić. Kochają swe dzieci, ale pod warunkiem, że te żyją tak, jak sobie tego życzą rodzice. Levin portretuje rodzinę jako pole wiecznej walki interesów jej członków. Walczą o prymat nad innymi, ich kompleksy nie pozwalają im w tej walce ustać. Karmią się poniżaniem swych bliskich, bez których nie mogą się zresztą obyć.
Toksycznie. Wszyscy zdają się być w sztukach Levina jakoś uwiązani. Tak jakby wszystkich łączyła przysłowiowa, monstrualna pępowina. Syn wraca po latach do matki, jednocześnie jego żona mówi mu, że nic nie jest bez niej wart, że „żyje z nią i dla niej”. Podobnie kobiety trwają przy mężach, którzy je poniżają, okpiwają. Boją się samotności.
W masce. Ostatecznie rodziny są widzami spektaklu, który każdy z ich członków odgrywa przed innymi na co dzień. Zakłamuje swój obraz, stara się udawać kogoś innego, nie chce poznawać prawdy o sobie. Ale przecież żony, dzieci, mężowie znają się aż nadto dobrze. To daje im przewagę, mogą upokorzyć swych bliskich, zdobywać nad nimi przewagę i przekonywać się o swej wyższości…
Hanoch Levin skanuje obraz życia rodzinnego nie pozostawiając widzowi wielu wątpliwości. Jednak wszystko to serwuje z bardzo dużą dozą komizmu. Śmiech przez łzy, to właśnie czeka widza w teatrze Levina.