Klasyczna świąteczna opowieść o przemianie skąpca nad skąpcami, Ebenezera Scrooge'a. Pełna ciepła, otuchy oraz znakomitych piosenek.
Fot. Monika Stolarska
Ludzkie dzieci, twoi bracia. Jedno zwie się Nędza, drugie Ciemnota. Na czole ich wyryte jest, o zamożni i majętni ludzie, wasze potępienie. Strzeżcie się, ludzie! Oświecajcie, kształćcie i wspierajcie braci waszych, bo inaczej biada wam! Biada!
Pewniejsza zima w sercu, niż za oknem. Ebenezer Scrooge to bogacz, od którego wiele zależy. To, jak powszechnie wiadomo, niezbyt sympatyczna postać. Choć sam zaznał biedy i upokorzeń, nie znajdziesz w nim za grosz otuchy. A my nie wiemy, czy dotrwamy do następnych świąt. Ale nasza cierpliwość się wyczerpuje. Z pomocą niech przyjdą nam duchy przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Niech przypomną Scrooge’owi najistotniejsze cechy ludzkiego gatunku – zdolność do miłości, radość i niewinność. Korzystając z ponadczasowej opowieści Dickensa pytamy, czy przemiana jednego człowieka wystarczy, aby ocalić społeczność przed nadciągającą – i nie dość rozumianą – Apokalipsą.
—
Współpraca z Sosnowieckimi Wodociągami dotyczy spektaklu i działań o tematyce proekologicznej.
JUSTYNA ŁAGOWSKA – REŻYSERIA, SCENOGRAFIA I ŚWIATŁA
Scenografka, autorka kostiumów, reżyserka świateł. Absolwentka ASP w Warszawie (dyplom w 1998 r. w katedrze scenografii u prof. Andrzeja Sadowskiego). Autorka scenografii do ponad sześćdziesięciu spektakli w teatrach polskich i niemieckich, a także na scenie moskiewskiego MChAT-u. Współpracowała m. in. z Małgorzatą Bogajewską, Remigiuszem Brzykiem, Markiem Fiedorem, Janem Klatą, Michałem Kmiecikiem, Nikołajem Koladą, Piotrem Kruszczyńskim, Pawłem Łysakiem, Wiktorem Rubinem. Laureatka festiwali teatralnych m.in. Opolskich Konfrontacji Teatralnych, Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy, Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu, Festiwalu Scenografów i Kostiumologów VizuArt w Rzeszowie. Wyróżniona w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2011) za koncepcję wizualną przedstawienia Utwór o Matce i Ojczyźnie (Teatr Polski we Wrocławiu). Nagrodzona za kostiumy do spektaklu Wesele (2018) na 43. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych oraz na II Festiwalu Scenografii i Kostiumów Scena w Budowie w Lublinie.
Jako reżyser debiutowała spektaklem Alicja. Pod żadnym pozorem nie idź tam M. Kmiecika w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie (2015). W Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie reżyserowała Pamięć Rutki M. Kmiecika, a w Teatrze Polskim w Bydgoszczy spektakl Balladyna. Wojna wewnętrzna wg Juliusza Słowackiego. Latem 2019 w ramach cyklu Teatroteki Młodego Człowieka zrealizowała spektakl telewizyjny wg sztuki M. Wojtyszko Królewna Logorea i Niedźwiedź.
SZYMON ADAMCZAK – ADAPTACJA I DRAMATURGIA
Artysta, pisarz i dramaturg, pracujący na styku teatru i działań performatywnych. Na stałe mieszka w Amsterdamie. Członek i współzałożyciel Stowarzyszenia Kolektyw 1a w Poznaniu. Studiował filozofię i historię sztuki w ramach MISH na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz ukończył post-dyscyplinarny program magisterski dla praktyków teatru DAS Theatre w Amsterdamie. W latach 2015-2017 pracował jako dramaturg i programer Narodowego Starego Teatru w Krakowie za dyrekcji artystycznej Jana Klaty. W swoich pracach szuka nieoczywistej i złożonej liryki odpowiadającej wyzwaniom współczesnego życia.
Szymon Adamczak pracował zarówno w zawodowym teatrze, jak i przy niezależnych produkcjach w Polsce i zagranicą (Rumunia, Izrael, Bułgaria, Holandia, Czechy). Nagrodzony za spektakle zrealizowane z Magdą Szpecht: Delfin, który mnie kochał (100° Berlin Festival, Hebbel Am Ufer, 2015) oraz Schubert. Romantyczna kompozycja dla dwunastu wykonawców i kwartetu smyczkowego (Festiwal Boska Komedia, 2016), prezentowanych na polskich i zagranicznych festiwalach. Stypendysta Młodej Polski w 2017 roku. Obecnie zajmuje się tworzeniem praktyki artystycznej w kontekście społecznego, kulturowego i artystycznego dziedzictwa związanego z tematyką HIV/AIDS. Z Justyną Łagowską współpracował jako dramaturg i autor adaptacji przy spektaklu Balladyna. Wojna wewnętrzna w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2018).
JULIA KOSMYNKA – KOSTIUMY
Artystka wizualna, zajmuje się instalacją multimedialną, fotografią, malarstwem, projektuje scenografię i kostiumy. Absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi. Studia magisterskie ukończyła z wyróżnieniem, przygotowując pracę dyplomową w pracowni Scenografii i Kostiumu pt. Tańcz, tańcz, tańcz — inscenizacja performatywna, prezentowaną m.in. na Quadriennale Praskim. W latach 2012-2013 współpracowała z Michałem Zadarą przy spektaklach teatralnych: Hotel Savoy w Teatrze Nowym im K. Dejmka w Łodzi, Chopin bez fortepianu w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, Dla głosów i rąk w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie. N przełomie 2013/2014 została laureatką w międzynarodowym projekcie Eur–Text — Back to the future! – (Polska-Francja-Malta). Jest autorką kostiumów do spektakli w reżyserii Michała Kmiecika – Vatzlav w Teatrze im. K. Dejmka w Łodzi i Krakowiacy i Górale w Teatrze Polskim w Poznaniu. Od 2016 roku współpracuje z reżyserką Martą Streker, tworząc kolekcje kostiumów do spektakli Tragedia Coriolanusa według Shakespeare’a w Teatrze im W. Bogusławskiego w Kaliszu, Dryl W. Bruszewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi, scenografię i kostiumy do spektaklu Zdziczenie obyczajów pośmiertnych B. Leśmiana w Teatrze im J. Kochanowskiego w Opolu oraz kostiumy do spektaklu Leśni.Apokryf na podstawie opowiadań partyzanckich Różewicza w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Jest również laureatką stypendium artystycznego Prezydent Miasta Łodzi na rok 2017, które otrzymała za projekt transmedialny Światło Zmierzchu — podróż po światach introspektywnych.
MILENA CZARNIK – CHOREOGRAFIA
Tancerka, choreografka. W latach 1993–2000 była aktorką gdańskiego Teatru Dada von Bzdülöw, w którym występowała m.in. w takich spektaklach, jak Człowiek, który kłamał, na przykład Heiner Müller (1996), Pawana na cześć miłości (1998) czy Komedia w dawnym stylu albowiem nic się nie z-DaDa-rza (1999). Brała udział w wielu warsztatach oraz festiwalach międzynarodowych (Austria, Holandia, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Dania) oraz polskich (Warszawa, Gdańsk, Bytom, Kalisz, Poznań, Łódź, Kraków, Kłodzko).
W latach 1997–2003 współpracowała z Teatrem Miejskim im. W. Gombrowicza w Gdyni, gdzie występowała w spektaklach m.in. Julii Wernio, Mirosława Kocura.
Od 2000 roku, jako niezależna tancerka i choreografka realizuje własne projekty sceniczne i plenerowe oraz współpracuje przy produkcji wideoklipów i pokazów mody.
Od 2005 pracuje w teatrach dramatycznych. Współpracuje m.in. z Moniką Strzępką (Dziady. Ekshumacja i Śmierć Podatnika P. Demirskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Był sobie POLAK, POLAK, POLAK i diabeł… i Diamenty to węgiel który wziął się do roboty P. Demirskiego w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, Opera gospodarcza dla ładnych pań i zamożnych panów P. Demirskiego w Teatrze Dramatycznym im. Jana Kochanowskiego w Opolu), Justyną Łagowską (Pamięć Rutki w Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie, Balladyna. Wojna wewnętrzna w Teatrze Polskim w Bydgoszczy), Katarzyną Szyngierą (Uchodźczynie w Biennale Warszawa), Marcinem Czarnikiem (Co gryzie Gilberta Grape’a w AST Kraków), a od 2017 roku z Grupą Tartak z Łodzi (Upadłe miasto reż. Jacek Jabrzyk, 2017)
DAWID RUDNICKI – MUZYKA
Kompozytor, aranżer i pianista. Absolwent Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach, pedagog Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie i Krakowskiej Akademii Tańca L`art de la Danse. Gościnnie wykładał w Instytucie Komunikacji i Mediów na Uniwersytecie w Oslo.
Autor piosenek, muzyki do spektakli, pokazów tanecznych i filmów. Dwukrotnie otrzymał nagrodę Rektora PWST w Krakowie i Nagrodę Teatralną im. Stanisława Wyspiańskiego.
Laureat konkursów, m. in.: Transatlantyk Poznań International Film and Music Festival (I miejsce), Legnica Cantat (I miejsce), Komeda Jazz Festival (II miejsce), Iława Old Jazz Meeting (wyróżnienie), Jazz Improvizacjia – Wilno (nagroda publiczności).
Spektakle z jego muzyką zdobywały nagrody na licznych festiwalach krajowych i zagranicznych.
Prowadzi działalność koncertową, porusza się w szerokim spektrum stylistycznym.
TOMASZ MICHALCZEWSKI – VIDEO
Filmowiec i twórca video do spektakli. Poza stałą współpracą z Teatrem 21, pracował m.in. z TR Warszawa, Łaźnią Nową w Krakowie, Nowym Teatrem w Warszawie, Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Teatrem Dramatycznym w Warszawie i wieloma innymi. Na rynku filmowym reżyseruje internetowe filmy reklamowe, tworzy animacje, zdjęcia i efekty specjalne m.in. dla Netflix Polska.