Fot. Maciej Stobierski
wg Williama Shakespeare’a – „Sen nocy letniej”
„Sen nocy letniej” w dramaturgii Martyny Lechman i reżyserii Krzysztofa Popiołka jest autorską adaptacją sztuki Williama Shakespeare’a.
Z okazji ślubu dyrektorstwa, w domu starców „Ateny” wolontariusze postanawiają wystawić „Sen nocy letniej” W. Shakespeare’a z tamtejszymi pensjonariuszami. Dochodzi do nieporozumienia. Staruszkowie, czytając pozostawiony przez wolontariuszy scenariusz „Snu…”, zauważają dziwną zbieżność, podobieństwa postaci sztuki do samych siebie. Stają się nimi. Tekst sztuki staje się pretekstem do wypowiedzenia słów, których nigdy sami nie mieliby odwagi sobie powiedzieć. Dostają marzenie, zostają zarażeni marzeniem, powracają do miłości sprzed lat. Dlaczego człowiek z dnia na dzień potrafi przestać kochać? Dlaczego miłość traktuje jako ucieczkę przed samotnością? Dlaczego, w marzeniu miłosnym, sięga się bruku, poniża siebie przed upragnioną osobą? Koniec snu, koniec marzenia jest końcem człowieka. Krzysztof Popiołek