Nie deklaracje, a działanie. Nie odezwy, a zapraszanie. Nie protest i skargi, a troska. Nie rewolucja, a ciąg dalszy (rewolucji).
Z czułą uważnością przyglądamy się miastu o pięknej historii i złożonej teraźniejszości. Budujemy otwartą wspólnotę z jego mieszkankami i mieszkańcami. Opowiadamy sobie nawzajem historie. Oddajemy głos grupom, którym zbyt często go odmawiano.
Tematom, które nie zawsze miały szansę wybrzmieć.
Zaprosimy do „Tajemniczego ogrodu” Justyny Sobczyk i Darii Kubisiak. Opowiemy o stracie i tak zwanej niepełnosprawności.
Przeniesiemy się nad ukraińskie morze z Konstantinem Vasiukovem. Będziemy uczyć się wybaczać z Jędrzejem Piaskowskim i Hubertem Sulimą. Szykujemy niespodzianki: spektakle krytyczne – ale bez pogardy, działania edukacyjne – ale bez pouczania.
Projekty społeczne, którymi budujemy nasze Miejsce.
Tekst ten po raz pierwszy ukazał się na łamach Notatnika Teatralnego