Strata dotyka każdego. Ale nie każdy potrafi się do niej przyznać i ją zaakceptować. Dotyczy to także postaci „Tajemniczego ogrodu” Frances H. Burnett, które na różne sposoby radzą sobie z utratą najbliższych. Pan Craven – całkiem odizolowuje się od otoczenia. Mary Lenox – rzuca się w świat z niestrudzoną i bezkompromisową energią. O stracie opowiada się trudno. Ma ona wiele odcieni. Czy zatem poradzić sobie z nią można tylko otwierając się na nowe relacje? W jaki sposób udaje się bohaterom „Tajemniczego ogrodu” odzyskać nadzieję i wiarę we własne siły?
Zrealizowany w Teatrze Zagłębia spektakl to swoisty remiks i recykling klasycznego już dzieła. Sięgając po różnorodne środki artystyczne (muzyka współczesna, video art, performance), przetwarza zawarte w powieści historie i wątki. Podchodzi do nich krytycznie, przygląda się im i temu, jak przez lata zmieniło się nasze podejście do cielesności, do tego, co uznajemy za normę i do… przyrody. To „Tajemniczy ogród” zderzony z muzyką, dziecięcą ekspresją i doświadczeniem osób o alternatywnej motoryce. To zaproszenie nie tylko do odkrywania barwnego, bogatego, różnorodnego krajobrazu. W nowo odkrytym tajemniczym ogrodzie chcemy się wspólnie bawić – i zmieniać go według własnych zasad.
Partnerami projektu są Teatr Rozrywki oraz Festiwal Mała Warszawska Jesień.
—
Po pokazach „Tajemniczego ogrodu” granych w godzinach dopołudniowych istnieje możliwość udziału klasy w warsztatach do spektaklu. Więcej informacji: kliknij tutaj.
Obsada
Twórcy
Justyna Sobczyk
Reżyserka, pedagożka teatru, założycielka warszawskiego Teatru 21, członkini zarządu Fundacji Teatr21. Współzałożycielka Centrum Sztuki Włączającej/Teatr 21 – pierwszej społecznej instytucji kultury w Warszawie, dedykowanej twórczości artystów i artystek z niepełnosprawnościami oraz Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Od 18 lat związania z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, z ramienia którego od 2014 roku współkieruje Studiami Podyplomowymi Pedagogiki Teatru. Wykładowczyni na Akademii Teatralnej w Warszawie, Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Przy każdym spektaklu włącza w zespoły aktorskie twórców i twórczynie z niepełnosprawnościami, budując miejsce dla ich podmiotowej i twórczej obecności. Laureatka nagrody Kamyk Puzyny za działalność teatralną i pedagogiczną i grupowej (Paszport Polityki) dla zespołu Teatru 21. Członkini Społecznej Rady Miasta przy Prezydencie m. st. Warszawy.
Daria Kubisiak
Dramaturżka, reżyserka, autorka scenariuszy, performerka. Wykładowczyni w Katedrze Teatru i Dramatu na Wydziale Polonistyki UJ w Krakowie, współzałożycielka Pracowni Dramaturgicznej AST Kraków (projekty: archiwum//lab., Inny Teatr). Twórczyni projektów z pogranicza teatru, tańca i sztuk performatywnych. Za teatralny cel stawia sobie realizacje autorskich inicjatyw, nadając sceniczny kształt swoim tekstom. Jako dramaturżka współpracowała m. in. z Klaudią Hartung-Wójciak, Igą Gańczarczyk, Barbarą Bujakowską, Martyną Wawrzyniak, Hanną Umedą, Rafałem Szumskim, Jakubem Skrzywankiem, Cezarym Tomaszewskim, Remigiuszem Brzykiem, Rudolfem Zioło i Pawłem Miśkiewiczem. Laureatka nagrody Klasyka Żywa za współadaptację tekstu Wojciecha Bogusławskiego Cud mniemany, czyli krakowiacy i górale w reż. Cezarego Tomaszewskiego. Angażuje się również w teatralny aktywizm, tworząc projekty z grupami seniorów i seniorek.
Magdalena Łazarczyk
Artystka wizualna, robi kolaże, obiekty, wideo, instalacje, projektuje przestrzeń. Od lat działa z twórcami teatru tworząc scenografie, kostiumy i wizualizacje, min: Mur (Teatr Polski w Bydgoszczy, 2019), Hamer (Teatr Studio, Warszawa 2021), Królestwa (Teatr Guliwer, Warszawa, 2022), współpracowała z Teatrem 21. Absolwentka kulturoznawstwa, fotografii i sztuki mediów. Autorka licznych inicjatyw artystycznych: współtwórczyni performatywnego duetu TWINS, kuratorka i współprowadząca ROD – Realny Obszar Działań – artist-run-space w Warszawie. Brała udział w wielu wystawach w kraju i za granicą, min: Force Field, Wenecja, 2019; Project X, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 2019; Art Encounters Biennial, Timisoara, Rumunia, 2021. Inspiruje ją świat rzeczy – postrzega siebie jako poszukiwaczkę i archeolożkę, która bada materię świata, odkrywa jej fragmenty i porządkuje na nowo.
Wisłomira Nicieja
Scenografka, autorka kostiumów, rekwizytów i lalek. Asystowała przy spektaklach i operach w Teatrze Polskim w Warszawie i Operze Narodowej w Warszawie. Związana z Teatrem 21, regularnie współpracuje z Justyną Sobczyk. Twórczyni projektów kostiumów, rekwizytów i lalek, autorka scenografii do licznych spektakli, w tym spektakli dla dzieci: m. in. Trolle (Teatr 21), Wróg: Instrukcja Obsługi (Teatr Zagłębia) oraz Indianie (koprodukcja Teatr 21/Nowy Teatr w Warszawie). Twórczyni scenografii i kostiumów do licznych działań performatywnych, m. in. To nie ja skradłem show (D. Kotowski), PokaZ (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, reż. J. Wielgus), Ciało w ciało z Marylin (wideo performance, reż J. Wielgus). Poza działalnością scenograficzną przez wiele lat była aktywna również na polu konserwacji dzieł sztuki. Brała udział w dużych międzynarodowych misjach konserwatorskich na terenie Afryki Północnej oraz we Francji.
Wojciech Błażejczyk
Kompozytor, reżyser dźwięku, dziennikarz, laureat szeregu nagród w konkursach kompozytorskich. Kierownik Chopin University Electronic Music Studio na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Twórca muzyki akustycznej, jak i elektroakustycznej, komponuje także muzykę teatralną i filmową. W swoich utworach wykorzystuje stworzone przez siebie instrumenty: obiektofony – przedmioty codziennego użytku, których dźwięk jest przetwarzany na żywo, oraz gestofon – instrument elektroniczny sterowany gestami, a także nietypowe instrumenty strunowe. Wojciech Błażejczyk jest także aktywnym gitarzystą. Wykonuje muzykę nową na gitarze elektrycznej oraz jako wykonawca live electronics. Jako reżyser dźwięku specjalizuje się w nagraniach i projekcji dźwięku na koncertach muzyki nowej oraz tworzeniu sound design’u do filmów. Prowadzi także warsztaty dla dzieci związane z muzyką elektroakustyczną i wykorzystaniem obiektów w muzyce.
Anna Jurek
Artystka ruchu i tancerka, reżyserka interdyscyplinarnych procesów ruchowych, pedagożka, koordynatorka i freelancerka pracująca międzynarodowo. Poznaje świat przez ruch rysując choreografię swojego ciała na mapie. Absolwentka tańca performatywnego i pedagogiki ABPU w Linz, kompozycji tańca WSUS Poznań, kursu pedagogicznego Seedbed dla grup neuro – motorycznie – różnorodnych, oraz Polityki Społecznej UEP. Laureatka programu Taniec i niepełnosprawność 2020, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Isolde Kleitmann za koncept performatywny. Tancerka zespołu EXiM w choreografii Adama Benjamina. W swojej działalności kieruje się ideami zrównoważonego rozwoju tańca, sposobami pracy poszerzającymi dostępność sztuki oraz transdyscyplinarność działań artystycznych i społecznych. Aktualnie współtwórczyni projektów Perfect Man (Tati Cholewa & Łukasz Wójcicki) oraz Co-Lab (Kevin James French & Adam Benjamin). Lubi niewidzialne procesy i przestrzeń.
Jan Domicz
Artysta wizualny, twórca wideo, obiektów i instalacji przestrzennych. Jego prace zobaczyć można w Polsce i za granicą, m. in. w Warszawie, Wenecji i Frankfurcie. Laureat nagród za prace wideo na festiwalach filmowych. Domicz w swoich pracach używa narracyjnego potencjału przestrzeni oraz jej socjopolitycznych implikacji. Tworzy systemy na przecięciu miejsc prywatnych i publicznych. Poza praktyką artystyczną, prowadzi quasi-kuratorski projekt Office for Narrated Spaces oraz Pracownię Wideo w warszawskiej Akademii Fotografii. Jan Domicz jest reprezentowany przez galerię Wschód. Mieszka i pracuje w Warszawie. Adres strony: www.jandomicz.com.
Monika Stolarska
Artystka multimedialna, fotografka teatralna współpracująca z czołowymi polskimi teatrami i reżyserami, w ostatnich latach przede wszystkim reżyserka świateł teatralnych. Tworzy również krótkie formy filmowe na potrzeby spektakli teatralnych i operowych. Jako reżyserka świateł współpracuje m. in. z Anną Smolar, Justyną Sobczyk, Jakubem Skrzywankiem, Jędrzejem Piaskowskim, Katarzyną Minkowską, Magdaleną Miklasz, Piotrem Pacześniakiem, Beniaminem Bukowskim. Fotosistka działająca m. in. dla Warner Bros oraz autorka licznych sesji zdjęciowych.
Tatiana Cholewa
Tancerka, performerka. Twórczyni i wykonawczyni profesjonalnej sztuki ze skomplikowanym i zbuntowanym ciałem. Poruszając się na wózku, kreuje niepowtarzalną kompozycję ruchu. Wózek inwalidzki jest dla niej nie tylko alternatywną motoryką – bywa również rekwizytem, posiada nieoczywiste warunki – naturalne ograniczenia stanowiące codzienność, która pozwala doświadczać i kreować nową twórczość. Obecnością na scenie redefiniuje pojęcie tancerza, zakłóca dotychczasowe wyobrażenie o określonych warunkach technicznych i predyspozycjach fizycznych do pokazywania sztuki za pomocą ciała. Z tego, co może się wydawać ograniczeniem, czerpie siłę i osiąga nowe możliwości w prezentowaniu swojej sztuki.
